6 տարի անընդմեջ ամուսնուցս թաքցրել եմ աշխատավարձիս իրական չափը, ու պարզվեց, որ իզուր չէր․․․Մենք ապրում ենք բավական ին երկիմաստ աշխարհում: Ամեն ինչ այնքան արագ է փոխվում, որ նույնիսկ սարսափելի է մտածել:Տատիկս ինձ միշտ սովորեցնում էր լինել ամուսնուս հետ ազնիվ և բարի: Նա ամեն ինչում վստահում էր պա պիկին, նրանք ապրում էին կատ արյալ ներդաշնա-կության մեջ:
Բայց մեր դարաշրջանում արժե ապրել բոլորովին այլ սկզբունքների համաձայն:Ես դա հասկացա համալսարանում, երբ իմ առ աջին ըն կերը դավաճանեց ինձ: Հետո, մի քանի տարի անց ես ամու սնացա և շուտով գն ացի ծննդաբերության արձակուրդ:Դրանից առաջ ես աշխ ատում էի իմ նախկին դասընկերոջ ընկերությունում:
Նա զբաղվում էր փայ տի հազվագյուտ տեսակներից կահույքի արտադրությամբ: Աշխա տանքը փոշոտ չէր, իսկ եկամուտը՝ կայուն: Արձ ակուրդում ես չէի նա խատեսում շատ երկար մնալ:Որդուս ծնվելուց երկու տարի անց նրան ուղար կեցի մանկա պարտեզ, և ինքս վազե ցի աշխ ատանքի:
Պարզվեց, որ մեր ընկերությունը դժվարությամբ է գոյատևում: Ղեկավարությունն ակտիվորեն կրճատումներ է անում և ես գործնակա նում առաջինն եմ աշխա-տանքից ազատվելու թեկնածուների ցուցակում … Բայց ես չհուսահատվեցի, այլ սկսեցի աշխատել երեք հոգու փոխարեն:
Ես իսկապես ուզում էի, որ իմ դասընկերոջ գործը պահպանվի գոնե նույն մակարդակի վրա: Իմ ջանքերը գնահատվեցին: Ավելին, ընկեր ությունն իսկապես փոխեց զարգացման վեկտորը և նորից սկսեց արտադրել բավարար պահանջարկ ունեցող ապրանք ներ:Ինձ աշխա տանքից հեռացնելու փոխարեն ես վերադասներից ստացա առաջխաղացում` աշխատավարձս քառապատկվեց: Եվ մինչ այդ էլ էի ստանում բավական զգալի գումար:
Տանն ամո ւսնուս ասացի աշխա տավարձի բարձրացման մասին, բայց հարկ չհա-մարեցի ճշտել, թե քանի անգամ է ավելացել այն:Վեց տարի է անցել: Այս ամբողջ ընթա ցքում ես մի կողմ դրեցի «լրացուցիչ» գո ւմար իմ երեխայի բնակ արանի համար: Խիղճս ինձ ամե նևին չի անհանգստացնում: Ես հավ ատում եմ, որ ես շատ ճիշտ եմ վարվել: Ես չէի ծախ սում դրանք իմ քմահաճույքների վրա, այլ կուտ ակում էի կարևոր գործի համար:
Եվ ահա վեց տարի անց ամուս նուս հեռախոսի մեջ ես պատահաբար գտա մի կնոջ հետ նամակագր ություն: Պարզվեց, որ նա արդեն երկու տարի ապրում էր երկու ընտանիք ունենալով:Ես դրանից սկանդալ չսարքեցի, պարզապես որոշեցի ամուսնալուծվել: Եվ այսպես ավարտվեց իմ երջանիկ և հուսալի ընտանեկան կյ անքը: Սարսափելի է մտածել, թե ինչ կարող էր պատահել, եթե նախապես ստեղծած չլինեի այդպիսի «անվտանգության բարձիկ»:
Հի մա ես չեմ վախենում իմ ապագայի համար և բոլորին խորհուրդ եմ տալիս այդպես վարվել:
