Երջանկությունից գլուխս կորցրել էի՝ ծննդատնից դուրս գրվեցի որդուս հետ․ Մուտքի մոտ հասկացա, որ երեխայիս․․․Երջանիկ մայր իկը ծննդատնից դուրս գալիս գրկեց իր նորածնին, բայց երբ ուզում էր համբուրել նրան, հասկացավ, որ օտար երեխա է…Երիտասարդ մայ րիկը գրկեց երեխային և գո ւնատվեց: Մեծ ծրար, գեղեցիկ բանտիկ, դռան հետ ևում բազմ աթիվ բարեկամներ:
Միայն թե ծրարի մեջ ուրիշ երեխա էր. միայն մի հայացքն էլ բավական էր, որ կինը հասկանա դա:Աննան նայեց երեխային և սկսեց հանել նրա հագուստը: Բուժքույրը բարկացած ձայնով հարցրեց, թե նա ինչ է անում, դուրս գրման սրահը մեկն է, իսկ բաժանմունքում դուրս գրվելու այլ կանայք էլ են սպասում:Աննան ոչինչ չպատասխանեց, միայն դողացող ձեռքե-րով հանեց երեխայի տակդիրը և նայեց բուժքույրին.
-Սա տղա է: Ու՞ր է իմ աղջիկը: ՎԵրադարձրեք աղջկաս, այլապես հիմա կավիրեմ ձեր հիվանդանոցը:
Բուժքրոջ բարկությունն անմիջապես անհետացավ: Նա վազելով դուրս եկավ, երկու րո պե անց գլխավոր բժիշկի և Աննայի նորածին դստեր հետ վերադարձավ պալատ:Նա սկսեց ներողություն խնդրել և բացա տրել,որ տղա երեխան նույնպես պատրաստվում է դուրս գրման:
Ավելի ճիշտ մանկատուն գնալու,քանի որ մայրը հրաժարվել է նրանից:Աննան չշարունակեց վեճը,գրկեց դստերը և գնաց հարազատ-ների մոտ, սակայն լքված փոքրիկը դուրս չէր գալիս իր գլխից: Երեկոյան նա չկարողացավ զսպել արցունքները և ամեն ինչ պատմեց ամուսնուն:
Արդեն երեք շաբաթ անց բոլոր բարեկամները նույն կազմով հավաքվել էին հիվանդանոցում, այս անգամ էլ նրանք տուն տարան Ար-սենին:Այժմ նորածին աղջ նակը փոքրիկ եղբայր ունի,միայն թե նոր աթուխ ծնողները ստիպ ված եղան նոր մանկասայլակ գնել՝ նա-խատեսված զույգ երեխաների համար:
